Erretratoak. Agustin

Katua da Agustin; ez zaio ura gustatzen, gauetan esna egoten da, eta badaki eguzkiaren izpirik onenak non jotzen duen.

Giza gorputzaz bizitzara itzuli den katua da Agustin.

Bizitza motxila batean darama. Pentsa zenezake bizitzaren funtsak ez duela espazio gehiegirik behar, edo beharrizana txikia dela eta edozein tokitan sartzen dela, edo beste edozein zio burges.

Agustinen kasuan duen guztia da. Nahiko luke gehiago. Sofa bat lantzean behin jesartzeko eta hozkailu bete bat. Baina horiek ere ez ditu behar. Inoiz galdetu izan diote ia zer nahiko lukeen, eta horixe da esaten diena beti. Berak, baina, benetan nahiko lukeena giltza bat da. Jende guztiak dauka giltza bat. Etxekoa, kotxekoa, bizikletaren giltzarrapoarena.

Giltza bat. Nor egiten gaituen elementu txikia.

Eta askok kale-biztanlea izateari egotziko diote lapurreta, baina Agustinek ez zuen nahi ezer emakumearen zorrotik, dirurik ere ez.

Giltza bat, soilik.

Goizalde Landabaso

Deja un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *