Bizi zaituen animalia izu hori

zeru gorri baten pean

mundua gurutzatzen

azazkalak, ilea eta beldurrak

baino hazten ez zaizkizuna

animalia horrek bere bizkarrean idatzita daramatza

laztanez eta harramazkaz

itzalen izenak:

gizon eta emakumeenak,

leku eta egunenak denak

ederrez eta minez.

Izen horiek denek osatzen dute zerrenda,

zuk kaltetuen zerrenda,

zuk eta zeu ere.

Behin geuk eraikitako ametsen eraiste neurtuak,

desertzio, desertuak, larrialdietako deiek.

Denak banan-banan

zure aurrekari penalak:

zeru gorriak, oreinak eta orfidalak…

gehiegi luzatzen diren

salbuespen egoeretarako emergentziazko planak.

Denak banan-banan,

zure aurrekari penalak:

makrojuizio intimoak,

sexua,

heriotza eta orfidalak;

gehiegi luzatu ziren

salbuespen egoeretarako emergentziazko planak.

Eta zuk bizitza deitzen diozun bide horrek,

zuri beti sasitu izan zaizun arren,

bere ederrak eta minak idatzi dituzten zure aurrekari penalak:

zeru gorriak,

oreinak,

desertu eta maitaleek

horiek denak bizkarrean

karraio daramatzan animalia izu eta ederra zara.

Orfidentalak da poema honen izenburua. Anari Alberdiren poema da, poema musikatua, abestia, deitu nahi diozun moduan, baina lehengoan kantua entzuten ari nintzela pentsatu nuen gutxi izan direla azken boladan idatzi diren poema hau baino gauza ederragorik. Anari Alberdi Azkoitian jaio zen 1970ean. Musikaria, hamaika disko ateratakoa da. Azkena Epilogoa. Eta bere abestiak bereziak dira, letrek izugarrizko garrantzia dute. Bob Dylani Literatura Nobel saria eman dioten urte honetan kantu batzuen poetikotasuna aldarrikatuko dute Anariren poema-kantu eder honekin.

Goizalde Landabaso