Eta besapean hartu, tolestu
eta eraman nahi banauzu,
orri zimurretan haurrek
margotzen duten eguzkia bezala:
edo horman zintzilikatu duzun
argazkitik begiratzea nahi baduzu,
samur eta goibel:
txanpon bihurtu nahi banauzu,
txantiloi,
zure esperientziaren
oroigarri –sexurik onena
izan zenuen garaikoa-;
nigandik urrun joan nahi baduzu,
ni bezelako veste batzuen
bila bada ere;
arnasa hartu, gorputz
eta haragi berrien azalak
dasta nahi badituzu, ongi da,
ez baldintzarik
ez ezer ez dizut eskatuko.
Aski dut goizeko
zure lehen pentsamendua
eta gaueko “maite zaitut”
isil bat,
arku horren koordenadetan
eroso eseri,
orekari bi korapilo egin
eta bizitza hau
-beti egin dudan gisan-
firin-faran igarotzeko
zu gabe.
Hau Pako Aristik idatzitako Agurra poema da. Susa argitaletxearekin iaz kaleratutako Arrotz eta eder poema liburuan ageri den poema da. Pako Aristi 1963an jaio zen Urrestillan, eta eskarmentu handiko idazle eta kazetaria da. Denetarik idatzi du idazle gisa: poema Liburuak, eleberriak, saikera, biografiak, haur literatura, artikuluak… denetarik, esan bezala. Rikardo Arregi kazetaritza sariak irabazi zituen 1992an eta 1993an. Jario eta hizkuntza ederra darabiltza beti idazleak, eta poema liburu honeran ere, irudi ederrrak sortu ditu hitz soilekin.
Goizalde Landabaso