Mira que he rememorado esa canción con todas mis fuerzas, que he repasado mentalmente todos los equipos de fútbol que conozco. He usado toda mi fuerza mental para pensar en otras cosas, para no pensar en nada… pero no. Cuando el policía me ha cacheado de esa forma, no lo he podido evitar, se me ha escapado pensar un insulto. Nada del otro mundo, lo normal. Y aquí me tenéis, en el calabozo del aeropuerto, esperando mi castigo. Es una mierda vivir en el 2075.
Roberto Moso
Y aquí acaba la historia de este blog de Pompas de Papel. A partir de…
Última entrega por esta temporada del concurso de Pompas de Papel en el que Bego…
Sardinerak es el quinto título de la colección de álbumes trilingües Ipuinak que edita la…
Gizakiaren bizitza distantzian egiten den ekintza baizik ez denez, Edalontzi baten barruan dir-dir egiten duen…
Es el autor de este libro un ciudadano sensato que, preocupado por el futuro del…