maiteen duzun ahanzturaren putzurantz
ur bizietatik ihesi,
baina ezin duzu errekaren indarra gelditu
bere uharriez kolpatu zaitu.
Betiko iraungo duzu,
itsasoa elikatzen duen min bustiak bezala,
garratz, guztiz egiazko,
izate benetako,
gailurrari emanak diren arimen gisan,
hausterre bihurtutako mendeak arbuiatuz.
Urrats bakoitzean itzulminaren zama daramazu,
behin eta berriz birsortzen zaizun aberriaren beruna,
espiritu ahaztezinen desoseguzko oroipena,
ibili nahi ez duen
bihotz desorduz mindua.
Poema honek Bide Erratua izena du eta Karlos Santistebanek idatzi zuen Alberdaniak kaleratutako Oroimenaren larratzak liburuan. 1960an Karrantzako haranean jaiotako idazlea da Karlos Santisteban. 1983an Hitzak poema liburuarekin ekin zion literatur bideari. Harrezkero 50 bat liburu kaleratu ditu, genero gehienetan, baina batez ere, haur eta gazte literaturan jardun du. Poesian baditu zenbait lan kaleratuak. Eta sariak ere irabaziak ditu: Bilbo Hiria poesía saria, Irun Hiria poesía saria edota Ernestina de Champourcin saria. Esku artean dugun liburu honekin Blas de Otero saria irabazi zuen.
Goizalde Landabaso
Y aquí acaba la historia de este blog de Pompas de Papel. A partir de…
Última entrega por esta temporada del concurso de Pompas de Papel en el que Bego…
Sardinerak es el quinto título de la colección de álbumes trilingües Ipuinak que edita la…
Gizakiaren bizitza distantzian egiten den ekintza baizik ez denez, Edalontzi baten barruan dir-dir egiten duen…
Es el autor de este libro un ciudadano sensato que, preocupado por el futuro del…