Pompas de papel

Bada Argentinako torturatzaile ezagun bat

Eta bada hemen torturatu ezezagun sorta bat

Guztiak abizen berarekin sinatzen dutenak.

Motza eta polita, gure aita zenaren hitzetan,

Eta gero bi kolpetan ahoskatzen zuen, irmo,

Esateko modu hori beste azalpenik eman gabe.

Ez dakit zer unetan bereizten diren hala

Enbor genealogiko bakarreko adaxkak

Haize sasoietan elkar kolpatzera heltzeko,

Baina akaso halatsu dira gauzak gizaldi guztietan

Kain eta Abelen sasoietatik hasita honaino.

Gutxitan hautatzen du norberak bere leinua.

Toponimo baten lainotan galtzen da sorburua

Eta han arbaso urrun batzuek nekazari eskuz

Lotzen dituzte elkarrekin izuaren bi muturrak,

Inori ukatu gabe gau bateko platera eta ohantzea.

Gure abizena izena eman dio Iñigo Astizek bere poema honi. Kazetari eta idazle, Susa argitaletxearekin kaleratu berri du Analfabetoa, bere bigarren poema liburua. Ironia handia dago poemotan, bizitza begiratzeko modu kritikoa, kazetariaren zorroztasuna eta poetaren lirismoa. Liburu ederra da, gabeziak eta hutsuneak kontatzen dituena, eta amaieran poema luze eta profetikoa, Anari kantariaren abesti bat izan zitekeena. Tristea, umoretsua, kritikoa eta indartsua da Iñigo Astizek idatzitako azken poema liburua.

Goizalde Landabaso